VREDE
We riepen het na de grote wereldbrand
Eensgezind.. dit nooit meer
Maar telkens verloren we ons beperkte verstand
Nieuwe wreedheden volgden.. keer op keer
Sobibór.. Auschwitz.. de dodentrein
Reed ook door Parijs.. stopte op een Brusselse station
Raast door Syrië, brengt ondraaglijk leed en pijn
Waanzin en haat kennen immers geen pardon
Daarom blijven gedenkstenen staan
Niet alleen voor hen die ons ontvielen
Maar ook voor allen die nog een leven hebben te gaan
En voor hen die weigeren te knielen
Voor de misdaden tegen de menselijkheid
Die strijden.. voor een vredevolle aarde
Die strijden.. voor de wenselijkheid
Voor vervulling van de humane waarde
Gedenken voor de vrede
Doen we hier met ons allen samen
Zo zetten we telkens weer nieuwe schreden
Geïnspireerd door hen.. die omkwamen
Pas als we werkelijk hebben geleerd
Wanneer we écht.. leren vergeven
De naaste écht.. hebben geaccepteerd
Pas dan.. kunnen we ooit in vrede leven
© Marti Jansen
